Back in E-L city

Ik zal verdergaan met waar ik gisteren ben geëindigd.

Zoals gezegd hadden we vertraging opgelopen. Onduidelijk was hoe lang, maar snel werd duidelijk waarom. Het vliegtuig was in Amsterdam later vertrokken als gepland.

Een kudde Nederlanders (en wat andere nationaliteiten) moet dus wachten op hun vlucht. Er vertrekken weinig vluchten vanaf Sanford, onze vlucht is een van de laatste vluchten die vertrekt.

Dus is het wachten. Ondanks dat Sanford een klein vliegveld is is er genoeg vliegverkeer. We lopen meerdere malen naar het raam om naar de vliegtuigen te kijken; de kinderen vinden het fantastisch!

Op een gegeven moment wordt er omgeroepen dat de crew zich zo zal melden en dat het boarden dan snel kan beginnen. Binnen 5 minuten is de crew er.

Nu de crew er is kan het boarden beginnen. Rij 1 tot 5 mag zich melden. Er verzamelen een hoop mensen en wachten. Wachten waarop? Er kan toch worden geboard?

Mensen worden wat onrustig, het rommelt wat, geroezemoes en dan wordt omgeroepen dat er toch niet kan worden geboard... Er is een technische storing en de crew geeft het toestel niet vrij om te boarden. En zo gaat iedereen maar weer zitten om te wachten op het volgende bericht.

Na een vertraging van twee uur is uiteindelijk iedereen aan boord van het toestel. Deze vlucht zit niet vol. En dan nu op weg naar Miami! Een vlucht van amper 45 minuten. Aangezien de duisternis is ingeslagen zijn de steden verlicht, vooral Miami heeft flink wat licht!

In Miami hebben we een tussenstop van ca. 1 uur. Een nieuwe crew komt aan boord. Passagiers en bagage worden geteld en vervolgens wordt het toestel verder gevuld.

Voor we het weten laten we Miami achter ons en zijn we op weg naar Amsterdam.

De captain meld zich en informeert ons over de vlucht. Hij geeft aan dat we de vertraging in gaan lopen en dat we waarschijnlijk eerder op Schiphol landen.

Dat we de vertraging in gaan lopen heeft te maken met het feit dat we een sterke rugwind hebben. De sterke rugwind zorgt er tevens voor dat we ook last kunnen gaan krijgen van turbulentie.

De turbulentie is ook wel te merken; bijna de hele vlucht hebben we met onze gordels aan gezeten. Kayleigh en Bryce hebben er weinig van gemerkt; bijna de hele vlucht hebben zij geslapen

Onze vlucht verliep dus voorspoedig, het eten was zoals gewoonlijk niet te eten en Kayleigh heeft een keer niet gekotst tijdens de landing! Prima vlucht met een super aankomsttijd; om 11.30 uur stonden we al op Schiphol, 45 minuten eerder dan gepland!

Op naar de douane voor een paspoortcontrole, verloopt soepel en vlot. Dan maar de koffers van bagageband 17 halen; de eerste koffers liggen er al als wij aan komen lopen.

Eens kijken waar onze koffers zijn. Kayleigh klaagt dat ze zich niet lekker voelt en kotst zo de boel onder bij de bagageband. Snel naar het toilet om op te frissen.

Kayleigh en ik komen terug en Robin heeft de eerste koffers al te pakken. Snel volgen de andere koffers. Het is even wachten op de buggy’s en autostoel. Blijken die bij de bagageband voor bagage met afwijkende afmetingen te liggen.

We bellen de parkingservice voor onze auto; die rijden de auto voor. Auto is nog heel!

We installeren de kinderen in de auto, laden de auto af met koffers en gaan op weg.

Kayleigh blijft klagen dat ze zich niet lekker voelt en geven we net op tijd een plastic zak... Bryce is ondertussen weer naar droomland.

Nu we op weg zijn informeren we de thuisblijvers; allemaal zijn ze blij dat we weer terug zijn.

Voor we het weten zijn we weer terug in E-L city (14.00 uur). Koffers worden gelijk leeg gehaald en alle kleren in de kasten. Heerlijk als je bijna geen was hebt!

Dit waren onze avonturen van onze USA reis 2018 weer. Eens kijken aar de volgende vakantie naartoe gaat....

Bye bye!

Tijd zat

Dag van vertrek... Uitgebreid ontbijten is er vanochtend niet bij.

Omdat we gisteren het merendeel hebben gepakt is er deze ochtend niet veel werk meer. Voornamelijk de pyjama’s en ondergoed die in de waszak kunnen en dan de handbagage nog pakken.

IPads en IPhones zijn opgeladen, camera-accu’s zijn vol, portemonnee en paspoorten bij de hand, medicatie, pampers en verschoonsetjes voor het geval dat.

Het schoonmaakteam heeft schoon linnengoed en wc-rollen al voor de deur gelegd. Ze willen ons denk ik snel weg hebben Niet voordat we nog bij Stephanie en Grace zijn geweest; wat spullen afgeven die wij over hebben en afscheid nemen.

Dan is het bijna 10am, tijd om uit te checken. Stelt niets voor; evaluatieformulier inleveren en de pasjes van de condo. That’s it! Lekker dat we dit op ons gemak hebben kunnen doen

Bedankt Bahama Bay Resort voor het fijne verblijf. Leuke condo en meer dan genoeg te doen voor ons en de kinderen.

En nu? Als we om 3pm op het vliegveld zijn zijn we nog zeker op tijd. We rijden naar de mini golf bij Blizzard Beach.

Neil scant onze Magic bands maar het blijkt dat onze ticket is verlopen. Hmmmm balen. Maar niet getreurd; Neil to the rescue! We krijgen gratis toegang. Service!!!!

We spelen een ronde summercourse. Robin wint nipt, gevolgd door mij en Kayleigh eindigt als laatste. Bryce is de ballenjongen

Al met al hebben we anderhalf uur gespeeld. Door naar de outlet. Nog even shoppen dan en daar lunchen. Het eten in de foodcourt is altijd goed en niet duur.

Na het shoppen en lunchen is het al bijna 2pm, tijd om naar het vliegveld te rijden. Sanford International AirPort is niet zo heel groot. Eerst de auto inleveren bij Alamo. Ze scannen de barcode en klaar.

Eerst maar eens een karretje scoren. Dat is wel nodig ook met vier koffers, een trolley, 2 buggy’s en een autostoel Vervolgens richting de incheckbalie. Er staat helemaal niemand voor ons en we worden gelijk geholpen! Onze stoelen staan al vast.

De vlucht heeft een kleine stopover in Miami van een uur tot anderhalf uur. Gelukkig kunnen we blijven zitten.

Inchecken ging vlot, nu door naar de douane; kunnen we ook gelijk doorlopen! Dat is heerlijk zeg

En dan nu is het wachten op het moment dat kunnen boarden, dat is binnen een half uur. Het ziet er naar uit dat onze vlucht op tijd gaat vertrekken.

Op naar een mooie vlucht en tot morgen!

EDIT: onze vlucht is vertraagd We weten niet hoe lang het gaat duren, maar het is minimaal 2 uur...

Wet, wet, wet

Zondagochtend, een nog druilerige ook. Er is voor vandaag regen voorspeld. De ene voorspeld de hele dag regen, de ander buien. In ieder geval is het een tropische depressie die niet zo vaak voorkomt deze tijd van het jaar. Het kan een natte dag gaan worden...

Eerst maar eens lekker ontbijten en dat doen we gewoon buiten, op de patio! Het mag dan wel regenen maar we kunnen buiten zitten en droog. Nog even van profiteren, want het is in ieder geval niet koud

Na het ontbijt gaan we wat opruimen en alvast de koffers wat inpakken. Het regent en de koffers moeten toch een keer ingepakt worden. Voor we het weten zit zo’n beetje alles in de koffers, maar goed dat we de WDCC per post hebben verzonden want die dozen hadden waarschijnlijk niet in de koffers gepast....

Nu het grootste gedeelte is ingepakt en de lucht begint te klaren wagen we het erop om naar Fort Wilderness Campground te gaan om daar te gaan ponyrijden.

Onderweg is het druk op de weg, voornamelijk door de natte wegen en de regen die zo af en toe uit de lucht komt vallen.

We rijden richting het Magic Kingdom, parkeren de auto op Peter Pan 224 en gaan richting het Transportation & Ticket Center. Robin en Kayleigh gaan met de tram; Robin heeft wateroverlast in zijn schoenen en wil erger voorkomen Bryce en ik gaan te voet richting T&TC, Bryce doet namelijk z’n dutje.

Eenmaal op het T&TC nemen we de resort monorail naar het Magic Kingdom. Van daaruit gaan we met een kleine boot naar Fort Wilderness Campground. Het is een boottochtje van ruim 10 minuten.

Na het aanmeren gaan we op zoek naar het pony rijden en die vinden we al vrij snel! Kayleigh en Bryce gaan beiden een pony op. Wel omstebeurt want er is maar 1 pony beschikbaar, Herbie.

Vervolgens zitten er twee kleine ruiters met een glimlach van oor tot oor op Herbie! Niet veel later wordt er gezegd dat er thuis ook een paard moet komen

Na het ritje gaan we naar de stallen. Hier staan de Clydesdales, Belgian horses en nog wat verschillende soorten trekpaarden. Deze paarden worden actief gebruikt in de parken en bij een dag rust staan ze hier op stal en worden ze uitgebreid verzorgd.

Verder staat er het originele orgel dat in 1971 werd gebruikt bij de opening van Walt Disney World! Met een druk op de knop wordt er de openingstune afgespeeld. Erg leuk om te zien.

Inmiddels is het weer tijd voor de lunch, die we dan maar hier doen aangezien er op de Campground ook een restaurant is.

Na de lunch en een dief (een vogel die van Kayleigh haar bord wil pikken) gaan we terug richting het dok. Maar niet voordat we het winkeltje zijn in geweest. Iedere vakantie heb ik wel een leuk petje gescoord, maar tot nu toe nog niet. Voor we het weten staan we weer buiten mét pet!

Goed, de boot terug naar het Magic Kingdom. Wel of niet het park in? In de verte hangt een fikse regenbui en de vraag is wat er nog komt.

Aangezien we er nu zijn gaan we wel het park in. Als het erg gaat regenen kunnen we nog zo de boot op of monorail in richting het T&TC.

Maar het valt mee. Eerst naar achterin het park. Kayleigh wil graag met de lift mee. Nee niet de Tower of Terror. De peoplemover; je gaat met de lopende band (lift) naar boven en van daaruit gaat een karretje heel Tomorrowland door. Leuk, rustige attractie dus waarom niet?

We staan in de rij als de peoplemover stopt. Geen idee wat er is gebeurd maar een aantal cast members rent het traject af. Wie weet hoe lang dit gaat duren en dus gaan we uit de rij. Dan maar door naar Tomorrowland Speedway waar we met een auto kunnen rijden. Kayleigh achter het stuur, ik geef gas. Ze heeft nog een paar rijlessen nodig

Als we uit de speedway komen zien we dat de peoplemover het weer doet. We lopen daar maar weer naartoe en doen de attractie.

Bij Buzz Lightyear is een wachttijd van 25 minuten zien we, gelijk maar daar in de rij. Gaan we lekker laserschietn, altijd leuk!

Als we buiten komen zien we Buzz Lightyear staan voor een meet and greet. Laten we van Buzz nog geen handtekening en foto hebben. Hop in de rij om nog een handtekening aan de verzameling toe te voegen

Het is al 4.30pm, over 10 minuten kunnen we met Cinderella en Elena op de foto. Rustig lopen we dan ook die kant op.

Eerst maken we wel een tussenstop voor een ijsje. Ik deel mijn ijsje met Bryce, zo delen Robin en Kayleigh ook een ijsje. De ijsjes zijn zo groot dat we met z’n vieren wel van het ijsje hadden kunnen eten.

Robin had ook een cola besteld. Had al flink wat gedronken toen Bryce in een baldadige bui onbewust de beker cola op de grond gooide... Balen! Een cast member kwam gelijk de beker en cola opruimen en regelde een nieuwe cola voor Robin. Service kan je dit wel noemen! Dan nog te bedenken dat z’n beker al bijna leeg was

Cinderella en Elena dus. Twee figuren waar normaal meer dan een uur wachttijd voor staat. Vandaag iets meer dan een half uur maar wij hebben fastpasses. We scannen onze magicband en kunnen gelijk doorlopen.

Mr. Blue Eyes Bryce pakt iedereen in. Assepoester heeft hij ook al om z’n vinger gewonden. Bij Elena doet hij niet minder

Na nog een korte chit chat met Cathy in het winkeltje waar de meet and greet uitkomt scoren Kayleigh en Bryce nog wat stickers.

We besluiten dat het mooi is geweest, laten de regen achter ons en gaan richting exit. Robin voelt de vermoeidheid in zijn kuiten, mijn voet laat me niet bepaald met rust ( ) en ook bij de kinderen is de vermoeidheid toegeslagen; die liggen knock out in de buggy....

Vanavond gaan we nog een keer lekker eten bij Applebee’s. Het vaste recept staat op het menu: Mnt. Dew en een full rack glazed baby back ribs Onze waitress van vanavond Laya, noemt Robin en mij papa bear and mama bear, waarschijnlijk omdat we full racks bestellen. Robin en ik zitten met onze Boo Boo’s aan tafel. We lachen ons rot

Op de weg terug rijden we nog even langs de drive in om geld te pinnen. Lekker in je auto blijven zitten als je wilt pinnen. Werkt prima!

Eenmaal terug in de condo gaan we gelijk het bad in (die gaan de kinderen missen) en de laatste was wordt gedraaid. Nog even een avondje met de voeten omhoog.

Morgen is helaas onze laatste dag hier. Om 10am moeten we uitchecken. Misschien dat we nog gaan midgetgolfen, zwemmen of shoppen. We weten het nog niet.

Vast staat dat we in ieder geval om 6.15pm de lucht in gaan. Eerst naar Miami met een korte tussenstop, van daaruit vliegen we naar Amsterdam. Volgens planning moeten we dinsdag om 12.15 uur landen.

Hopende op een goede en vlotte terugreis!

XOXO

Zaterdag, zo’n dag...

Zaterdagochtend, heerlijk rustig zonder WiFi. Wel gelukkig met stroom! Robin doet de strijk, de kinderen slapen uit en ik zit met m’n voetjes omhoog. Rust!’

7.15u zijn Bryce en Kayleigh ook wakker. Dadelijk eerst aankleden en brood halen. Hebben we gisteren na ons avontuur niet meer gedaan.

Net na 8am zijn we bij Target op Posner Park, de nieuwe Target zeg maar. Deze Target staat er sinds een jaar of 3.

We pakken ons brood, een nieuw hoedje voor Kayleigh (ze is die van haar kwijt geraakt ) en nog wat kleine dingen, rekenen af en gaan terug naar de condo.

Gebakken eitje met spek (ja hoor daar is ie weer ), yoghurtje, sapje, kontje vol.

Aangezien we nog steeds geen WiFi hebben gaat Robin bij de recepti informeren waar het dichtstbijzijnde postkantoor is. Pak ik eerst maar eens mijn doos met WDCC en nog wat spul in. Kan dat mooi vandaag naar het postkantoor worden gebracht en is dat in ieder geval al weg!

Eind van de ochtend staan we bij het postkantoor binnen, doos van bijna 40 pond met fluoriserend gele tape. Die zullen we wel herkennen als die thuis wordt gebracht Over de tarieven zullen we maar niet naar huis schrijven...

Van het postkantoor uit rijden we door naar het Magic Kingdom, we kunnen sowieso vandaag nog het park in dus doen we dat maar.

In de verte hangt er een lelijke bewolking die niet veel goeds voorspelt... en inderdaad. We parkeren onze auto op Scar 411 en het begint te druppelen Ach, we zien wel wat we kunnen doen en gaan naar het park met de boot.

Het is nogal druk vergeleken met de afgelopen dagen. Niet zo gek want het is vandaag Cinco de Mayo; een feestdag voor Mexico. Een hoop Spaanstaligen zijn dan ook vandaag in het park te vinden.

Een bezoek aan Guest relations om te vragen tot wanneer onze tickets geldig zijn. In de app wordt namelijk aangegeven nog 6 dagen, uiterlijk geldig tot... 5 juni 2018. Volgens de cast member kunnen we nog 6 dagen tot 5 juni de parken in! Hmmmmm.... zullen we informeren om ons verblijf te verlengen? Het is dat Robin niet wilt...

Als eerste in het park lopen we weer tegen de Dance parade op. Even kijken dan maar, de kinderen zwaaien naar alle figuren en gillen er op los. Kayleigh zit zelfs te swingen in haar buggy!

Na de parade lopen we de winkel in. Kayleigh wil namelijk een cadeautje voor een vriendinnetje kopen en ze slaagt! Daarna verder het park in.

We lopen naar Cosmic Ray’s een restaurant waar je ook binnen kunt zitten. En aangezien er een bui aan zit te komen.... Al snel vinden we een tafel. Flinke rijen bij de kassa’s om te bestellen. Gelukkig kan je via de Disney app ook eten bestellen en dat doen we ook.

Mijn gsm blijft bij Robin zodat hij de order kan volgen. Zodra deze klaar is krijg je een melding. Ondertussen ga ik met Kayleigh naar het toilet en in de regenplassen stampen buiten.

Eenmaal terug blijkt onze order al klaar. Snel halen. Pulled pork sandwiches en hotdog. Makkelijke maaltijd. Buiten regent het dat het giet en het ziet er niet naar uit dat het snel droog wordt.

We besluiten het park maar te laten voor wat het is en richting Fort Wilderness te gaan. Als verrassing hebben we paardrijden, maar of dat vandaag gebeurt...

Met de boot naar het hotel. Tussen alle regendruppels door worden we toch nog best nat. Binnen komen we erachter hoe groot dit hotel is, niet normaal. Qua stijl kan je het vergelijken met Seqoia Lodge in Parijs.

Op zoek naar de plek waar je kunt paardrijden. Geen idee dus maar navragen, blijkt het op het Fort Wilderness Campground te zijn. Verderop waar je met een andere boot naartoe moet. De castmember geeft aan dat zij betwijfelt of er vandaag gereden wordt vanwege de regen. Als het regent wordt er in ieder geval niet gereden. Om teleurstellingen te voorkomen krijgen Kayleigh en Bryce elk een ballon.

Na een korte stop in het winkeltje gaan we terug naar de boat landing waar de boot ons terugbrengt naar het Magic Kingdom. Van daaruit nemen we weer de grote boot terug naar het Transportation & Ticket Center.

Kort bezoek aan Disney vandaag. Morgen kunnen we het nog eens proberen.

Het is zaterdagavond en dat betekent oldtimershow in Old Town. Maar het zal weer eens geen zaterdagavond zijn zonder regen... In september zeiden we steeds op zaterdag “zullen we naar Old Town gaan?” En om de een of andere reden regende het dan steeds. De geschiedenis herhaalt zich

Dus daar zitten we: zaterdagavond, heerlijk rustig zonder WiFi, beetje puzzelen, in de condo eten en daarna een rondje rond the Lake lopen.

Voordat we er erg in hebben is iedereen gedouched, liggen de kinderen op bed en hebben we weer WiFi! Tijd om de blog wat updates te geven

Morgen hopelijk weer een verse

Honeymoon

Later dan gepland maar hier is ie:

Vanochtend hebben we een snel ontbijtje aan het aanrecht. We willen vroeg vertrekken richting Clearwater Beach. Dus zo gezegd, zo gedaan. Om 8.30am rijden we weg.

Eerst langs de pomp om de auto af te tanken. Doe eens gek, $ 40 Daar heb je in Nederland nog geen kwart tank voor...

Over de 27, nee niet de A27, maar de US27 richting Tampa. Het is ruim 1,5 uur rijden. Aan het begin van onze rit wordt er volop gewerkt aan de weg, dus snelheid aanpassen. Dat is hier ook wel echt nodig: overal staat State Patrol te controleren en de boetes zijn niet mals!

Onderweg rijden we een gedeelte van de route die we in september ook nog hebben gereden. Alleen toen reden we naar Fort Myers, maar dat is een ander verhaal

Hoe dichter we bij Tampa komen hoe drukker het wordt. Niet zo gek want Tampa heeft ook een Internationaal vliegveld en er woont een nogal grijze golf die hier renteniert.

Gelukkig valt het mee en zijn we snel door Tampa en voor we het weten rijden we over een lange brug met de Golf van Mexico onder ons. Clearwater is in 1915 opgericht en een vrij grote stad. Bekend om z’n witte zandstranden, veel watersporten en je kan er zelfs het jaar rond dolfijnen spotten in hun natuurlijke omgeving! Dat is natuurlijk dol fijn

We hebben de Tom Tom ingesteld op het visitor center van Clearwater Beach, maar ik denk dat we die afslag gemist hebben We rijden zo Honeymoon Island op en hebben onze eerste bald eagle al gespot! Een State Park waar maar liefst $ 8 entree betaald moet worden. Een lachertje!

Eerst maar even een stop bij het informatiebord. Er wordt gewaarschuwd voor slangen, die komen er kennelijk nogal veel voor. Verder heeft het State Park een aantal stranden, picknick areas, een playground en een restaurant. Best luxe voor zo’n strand van maar 4 mile lang.

Eerste stop: playground en restrooms. Eerst naar het toilet en Kayleigh en Bryce kunnen even los in de speeltuin. Er is ook een nature trail die je kunt lopen. Niet zo’n hele lange trail. Helaas kan je vanaf hier niet naar het strand.

Na wat spelen en autosleutels zoeken van een Amerikaanse (sleutels niet gevonden) rijden we door naar de volgende parkeerplaats.

Er is voldoende plaats om de auto te parkeren; de parkeervakken in de US zijn sowieso al ruimer dan die in Nederland. En je loopt er zo het strand op.

De ingang van het strand wordt netjes aangegeven zodat je de duinen er niet kapot kunt lopen. Meer dan voldoende plek op het strand! En wat nog leuker is: alleen maar locals te vinden op het strand. Heerlijk geen toeristen

We leggen onze handdoeken neer en duiken gelijk het water in. We zien er een hoop visjes en schelpen. Fijn als het water zo helder is! Het strand zelf is ook heel schoon en echt wit zand. Zo kennen we de stranden bij ons echt niet.

De UV-factor staat vandaag op 5, je merkt er weinig van. We smeren regelmatig en dat is ook echt nodig. De zon staat hoog aan de hemel te branden, licht briesje aan zee, dus de verbrandingskansen zijn hoog.

Eerlijk is eerlijk, we zijn geen strandmensen maar als het strand zo is als hier dan vinden we het helemaal niet zo erg. We genieten alle 4! Regelmatig een duik in zee op zoek naar de vissen en haaien, vervolgens schelpen zoeken en zandkastelen bouwen. Wat wil je nog meer?!

Na een paar uur houden we het voor gezien voordat we echt gaan verbranden Er staat een foodtruck op de parkeerplaats die hotdogs en hamburgers verkoopt. Natuurlijk moeten we die weer proeven! De prijzen van alleszins mee en de hamburgers en hotdogs smaken prima!

Als iedereen weer gesetteld is stellen we de Tom Tom in richting onze condo. Je kunt wel merken dat het vrijdagmiddag is; we moeten zo’n 90 mile rijden en daarvan is 70 mile file rijden Maar op zich rijdt het en doen we er wel wat langer over dan gepland maar dat maakt niet uit.

Kayleigh en Bryce zijn zo vertrokken en zelfs ik doe een hazenslaapje. Is niet echt gezellig voor Robin maar ik kan m’n ogen niet meer open houden. Ik denk dat er zand in is gekomen, slaapzand

Rond de klok van 5 pm zijn we weer in Davenport. Even de condo in, schone zwemkleding en handdoeken pakken en dan nog een duik in het zwembad nemen. Heerlijk!

Na een uur houden we het hier ook voor gezien, douchen en rijden naar het restaurant hier op het resort.

We eten heerlijk en de manager komt ook een praatje maken. Leuke dame, helemaal weg van Bryce

Ik spreek af dat ik met Kayleigh terug loop langs een gedeelte van de nature trail naar de condo. Bryce gaat met Robin mee, achter het stuur. Als ze ons inhalen is er wisseling van de wacht; Bryce gaat met mij mee en Kayleigh achter het stuur. Als dat maar goed gaat komen...

We wisten al dat er alligators in the Lake zaten, maar zoveel als we vanavond hebben gezien... Bryce moest na de eerste alligator al in mijn nek gaan zitten en die heb ik de rest van de trail maar in mijn nek gehouden. Na de eerste alligator volgden nog witte reigers, blauwe reigers, moeder eend met haar kuikens (zijn er minder dan vorige week ) , schildpadden en nog 6 alligators! Genoeg leven in the Lake hier.

We gaan naar binnen en besluiten een potje te kwartetten totdat alle stroom uitviel. Niet alleen in onze condo, onze building of een gedeelte van het park. In de wijde omgeving is de stroom uitgevallen. Kayleigh en Bryce wisten niet wat hun overkwam dus hebben we er een zaklamp bij gepakt. Robin is gaan informeren bij de receptie, maar die konden ook niet zeggen hoe lang de stroomstoring ging duren.

Vanavond dus redelijk vroeg naar bed en maar zien hoe lang de stroomstoring gaat duren...

Na een paar uur is er wee stroom, jippie! Helaas geen WiFi waardoor het wachten was op deze blog. 24 uur later is er ook weer WiFi!

.... Kingdom

Hi y’all!

Rustig aan beginnen is deze week (of beter gezegd deze vakantie) het motto. We zien per dag wel wat we gaan doen.

Zo hebben we vanochtend weer rustig ontbeten, wat nieuwe kleding gewassen en boodschappen gedaan bij Target.

Zoals iedere keer voor vertrek lopen we onze tassen na. Hebben we de handtekeningenboekjes, water, sap, iets te snacken en is de cameratas in orde met ook de pampers, billendoekjes, etc.? Tja, dat is het voordeel van zo’n ruime tas. Kan soms ook een nadeel zijn, zoals vanochtend.... Ik haal standaard heel de tas leeg om deze vervolgens weer op een bepaalde manier in te ruimen. Totdat... - ik krijg er nog de rillingen van - ik met het leeghalen een kakkerlak van zo’n 8cm in mijn handen heb Ik heb gegild van schrik, de kakkerlak viel op z’n rug van de schrik en wel 5 minuten met m’n handen onder de kraan gestaan Gadverdamme zeg. Vervolgens moest mij held op sokken de kakkerlak opruimen. Je moet niet vragen hoe maar hij heeft het gedaan We hebben de kakkerlak levend buiten gezet, maar hij wilde snel weer naar binnen. Nou, echt niet!

Goed, op weg naar Target voor de boodschappen. Vanuit Target zijn we doorgereden naar Animal Kingdom. We hadden weer fastpasses voor Na’vi River Journey (de bootjesattractie van Pandora) voor 12.55pm. Nu hopen dat de attractie niet weer uitvalt...

Net na 12pm parkeren we auto op Peacock 10, vrij vooraan. We kunnen dus te voet naar de entree van het park.

Bryce is weer in slaap gevallen en Kayleigh is ook zo maar rustig. Mooi, kunnen we op ons gemak dadelijk lunchen bij Starbucks; frappucino met een verse kalkoen sandwich

Onderweg naar Starbucks komen we Russell & Dug tegen, het valt mee met de wachtrij dus daar eerst maar mee op de foto voordat we te horen krijgen van madam dat ze daar niet mee op de foto staat...

Terwijl we in de rij staan krijg ik een appje van Disney; de fastpass voor Na’vi is gecancelled vanwege storingen in Na’vi. Ja das lekker. We lopen naar de attractie om navraag te doen wanneer de attractie open gaat, daar is geen zinnig antwoord op te geven. Probeer het later nog eens... We balen want speciaal voor deze attractie zijn we vandaag gekomen.

Dan eerst maar lunchen. We gaan zitten bij een stand van de Disney Vacation Club en Peewee (nee, niet Sherman) spreekt ons aan. Of we interesse hebben. We kunnen een tour doen van een half uur, worden met een Minnie-van gebracht en gehaald, krijgen een informatiepakket, 3 fastpasses per persoon en een giftcard van $ 50. Even twijfelen, maar we slaan over deze keer. De tour hebben Robin en ik in 2012 al eens gedaan, dus been there, done that.

We besluiten terug te lopen naar Pandora. Ondertussen komen we Timon (zonder Pumbaa) tegen en ja hoor de “hey, daar heb ik nog geen handtekening van en dan sta ik ook nog niet op de foto” is er Dus in de rij voor Timon, handtekening, klik, klaar en door.

Door naar Pandora en yes, de Na’vi is open! Buggy’s parkeren in de parking en eens kijken wat het nu is. Binnen 5 minuten staan we met de fastpasses binnen. De stand-by line staat op dat moment al op 90 minuten...

Binnen worden de groepen netjes verdeeld in de bootjes. Wij kunnen instappen op rij 1, vooraan in het bootje. Per bootje zijn er maar 2 rijen. Kayleigh houdt me stevig vast, ze weet niet wat er gaat komen en omdat het zich ook nog eens in het donker afspeelt...

Na’vi is een boottochtje zoals we It’s a small World kennen, duurt 5 minuten en je ziet de natuur en een aantal figuren van Avatar. Leuk, maar echt niet de moeite waard om daar 90 minuten voor in de rij te staan...

Goed, nu we dit hebben gehad gaan we het park weer verlaten. Van Animal Kingdom naar Magic Kingdom, we blijven in de Kingdommen

Onze auto wordt dit keer op Scar 424 gezet en we nemen voor de eerste keer deze vakantie de tram naar het Transportation & Ticket Center omdat Kayleigh nodig naar het toilet moet. Gelukkig weten we die plekken wel te vinden

Met de boot maken we de oversteek naar het Magic Kingdom en komen tijdens de parade het park binnen. We zien dat de wachttijd bij Tinkerbell 15 minuten is, in september was dat wel anders. Dus hop, de rij in. Uh, welke rij?! We kunnen gelijk doorlopen en Tinkerbell staat al op ons te wachten Niks geen 15 minuten wachttijd.

Nadat Tinkerbell uitgebreid de tijd had genomen hebben er afscheid genomen. We wilden naar Mickey, toen we bij Tinkerbell naar binnen gingen stond de wachttijd op 25 minuten maar die was al opgelopen naar 55 minuten Dan maar niet.

We besluiten naar de achterkant van het park te lopen; Enchanted Tales with Belle, wachttijd 15 minuten! Doen dus. Alles bij elkaar hebben we meer dan een half uur in de rij gestaan voordat we naar binnen konden. Kayleigh was onderdeel van het servies; een bord, en mocht meespelen in de show (net als zoveel andere kinderen). Ze vond het erg leuk en genoot! Bryce vond Belle niet interessant, maar had meer oog voor de kandelaar Lumière

Na dit bezoek besluiten we vanavond in het park te gaan eten bij Pinocchio. Lekker makkelijk.

We zien dat het bij It’s a small World niet druk is en lopen daar naar binnen. Ook hier zitten we voor in de boot. 2 kleine koppies met twinkelende ogen zitten tussen Robin en mij. Genieten dus!

Aangezien Robin en ik in de Seven Dwarfs Mine Train willen lopen we daar naartoe. 80 minuten wachttijd, we informeren naar de single riders line maar die hebben ze niet. Jammer! Dan slaan we de attractie maar over, het heeft geen zin om 80 minuten te staan wachten.

Bryce en Kayleigh willen graag nog naar de waterspeelplaats van Dumbo. Doen we dat toch? Het is heerlijk weer dus nat worden is niet erg!

Het lijkt erop dat deze twee waterratten ineens watervrees hebben, dan maar mee aan de hand nemen en zelf ook over de waterspeelplaats lopen met als resultaat: goed nat.

Het is goed geweest voor vandaag en we rijden terug naar de condo. Onderweg wordt er hard gesnurkt op de achterbank. Eenmaal thuis zijn ze weer klaarwakker...

Dan maar eerst een ijsje eten en douchen. Daarna uitgebreid kroelen en als het al 9.30pm is geweest is het toch echt bedtijd...

Morgen rijden we waarschijnlijk naar het strand. Even zandkastelen bouwen, de zee in, schelpen zoeken en dan weer terug. We zien het wel.

Walk in closet of walk in clinic?

Het moest er deze vakantie toch een keer van komen; uitgebreid (voor zover kan) shoppen in een van de outlets!

Na een vlot ontbijt vanochtend en een uitgebreide ontmoeting met de buurvrouw Stephanie (Kayleigh en Bryce zijn al vriendjes geworden met haar dochter Grace) rijden we naar de Premium Outlet. Net na 10am komen we er aan en vinden al snel een plekje. Een half uur later zijn zo’n beetje alle plekken al bezet...

Eerst naar de Disney store maar daar kunnen we niks naar ons vinden. Oversteken naar Oshkosh B’Gosh; de vaste stek voor kinderkleding. Voor Bryce zijn we weer flink geslaagd, Kayleigh iets minder. De eerste tas brengen we alvast terug naar de auto

En weer terug. Nu naar Carters voor nog meer kinderkleding. Ook daar geslaagd maar minder dan anders. Hey valt wat tegen deze keer...

Nu voor onszelf maar weer shoppen. Eerst ff flink wat lopen en oversteken naar North Face, daar slaagt Robin. Dan op bezoek bij de buren; GAP. Nog nooit binnen geweest en geen idee wat voor kleding ze er hebben, maar valt niet tegen. Ook ik slaag!

Bryce ligt voor de verandering in coma (shoppen is ook vermoeiend) en Kayleigh is in goede doen, ze krijgt alleen wat honger.

We besluiten terug te gaan naar de foodcourt. Hier zijn meerdere eettentjes gevestigd zoals een pizzeria, Chinees, kiprestaurant, Subway, sushi etc. Bryce opent zijn ogen want er is eten in aantocht. Ik loop samen met hem een heel kort rondje; het wordt Chinees. Noodles met kip teriyaki, sperziebonen en loempia’s. Dat lust meneer wel (en ik ook). Robin gaat met Kayleigh op zoek en komt ook met Chinees terug. Smaken doet het wel en Kayleigh eet zelfs met stokjes!

Nu de bodem voor nog meer shopping is gelegd gaan we verder.

Op naar de volgende favoriete winkel; Tommy Hilfiger! Ook hier wordt het nodige in het mandje gegooid en afgerekend

Volgens ons hebben we dan zo’n beetje alles wat we wilden hebben en lopen richting Samsonite. Bryce is toe aan een eigen koffer

De auto is goed vol en we rijden terug naar de condo. Weer 2 slapers in de auto. Ze slapen wat af de laatste dagen.

Kayleigh heeft met Grace afgesproken misschien naar de Splash Pad te gaan en nu wil ze maar al te graag. Als we Bryce en Kayleigh omkleden zien we dat Bryce meer uitslag heeft dan de laatste dagen en zelfs 2 open wonden... Het wordt alleen maar erger en erger en misschien is het wel zo slim om er een dokter naar te laten kijken.

Even langs de receptie om te vragen welke dokter zij aanbevelen. Er zit er een dicht bij de Walmart en schijnt 24/7 open te zijn. Thx voor de info!

Nu eerst maar langs de Splash Pad want de waterratten staan te trappelen. Natuurlijk zijn ze niet te houden; het is ook zo leuk opgezet en er zijn meerdere kinderen aan het spelen.

Na een klein uur houden we het voor gezien. Terug naar de condo om te douchen en te eten. Daarna toch maar even naar de dokter.

De dokter zit op - wat is het - 5 minuten (?) rijden van de condo. Dichtbij dus. De walk in clinic is open van 8am tot 8pm (geen 24/7 zoals er aan de receptie werd gezegd) en ziet er uit als een of ander kantoor. We melden ons aan de balie, krijgen een formulier om in te vullen (personalia, verzekeringgegevens, klachten) en kunnen het vervolgens inleveren. De dokter roept u zo, maar er wordt wel $..... in rekening gebracht. Prima, als we maar geholpen worden.

Na een 45 minuten (er waren nog wat mensen voor ons) worden we binnen geroepen. Eerst komt de assistente, neemt je klachten op, neemt de koorts op en we laten de uitslag zien. Na een aantal minuten komt de dokter. Vraagt naar de klachten, doet onderzoek en stelt de diagnose. Ja hoor, Bryce heeft streptokokken - nog wat -, wat die lelijke wonden veroorzaakt. De dokter schrijft een zalf voor en zegt dat het met een aantal dagen minder moet zijn. Zo niet dan terugkomen.

Vervolgens komt een andere assistente; wilt u de medicijnen in een apotheek halen of wilt u de medicijnen hier in de clinic meenemen? Doe maar clinic, we zijn er nu toch. Prima, dat is dan $..... voor de zalf. Hallo creditcard, zijn we weer

Vervolgens mogen we de behandelkamer verlaten, naar de apotheek (een simpele balie die niet apotheekwaardig is), afrekenen, ontslagpapieren en instructies voor de zalf mee en naar de condo.

Bye walk in clinic! Wat fijn dat dit er is; geen afspraken nodig.

Vervolgens in de condo gaan we eerst alle nieuwe kleding wassen; we kunnen wel een walk in closet gebruiken

Nu hopen dat Bryce er snel bovenop komt, dan kan hij z’n nieuwe kleding gaan pronken

Tot morgen!

Magic?

Laten we het verhaal van het ontbijt maar vergeten vandaag. Dat is toch zo’n beetje iedere dag hetzelfde

Behalve dan die ene keer... vanochtend... er lag een salamander wel heel stil op de patio. Hij zag zelfs een beetje bleek en het leek erop dat hij door z’n pootjes was gezakt, of cru gezegd: dat beestje ziet er dood uitBryce pleegde bijna lijkschennis door het beestje op te tillen en ermee aan de wandel te gaan, Kayleigh begreep er niks van en Robin dacht dat het beestje daar lag vanwege de kou (23 graden bij zonsopkomst). Tja, dat beestje lag er zeker vanwege de kou, omdat het een koude is

Eenmaal aangekleed koersen we af op Disney, we gaan naar het Magic Kingdom. Althans, dat is de bedoeling. Maar eenmaal en route blijkt het humeur van de kinderen helemaal geen Magic te zijn Dus gaan we nog niet naar het Magic Kingdom... We gooien het stuur om en rijden naar de Walmart; ik moet nog steeds een doos halen om te verzenden.

We komen aan in onze oude vertrouwde buurtsuper. Eerst richting de zonnebrand. We hadden meer dan genoeg bij maar de spray werkt nog wel het beste/prettigste.

Vervolgens op zoek naar een doos, blijven we hangen op de kinderkledingafdeling. Verdwijnt er een hoop in de kar, allesbehalve een doos Het is goed hoor, we gaan verder op zoek. De hele winkel doorgelopen nergens te vinden. Ja, dozen genoeg die in de winkel werken... uiteindelijk is er iemand die ons de weg kan wijzen, een doos die de weg naar een doos wijst

Goed, nu we het belangrijkste hebben kunnen we weer op pad. Eerst de boodschappen naar de condo brengen om vervolgens de weg naar Magic Kingdom te vervolgen.

We parkeren de auto op Scar 411 en lopen naar het Transportation & Ticket Center. Weliswaar niet zo vlot als normaal maar we bijten ons er doorheen. Gemiddeld lopen we 10km op een dag.

Tassencontrole en door naar de boot. Een geluk; de boot is nog aangemeerd waardoor we gelijk mee kunnen. We zijn een van de laatsten.

Eenmaal aangemeerd bij het Magic Kingdom zijn we zo binnen. Dit keer met onze Magic Bands: geen gedoe meer met pasjes scannen. Even je bandje ervoor houden en een vingerscan en je bent binnen. Overigens kan je dat bandje niet alleen gebruiken voor toegang. Ook voor foto’s, betalingen (als je creditcard gekoppeld is aan je account), etc kan je je bandje gebruiken.

We zijn dus net binnen als er een Dance Parade begint. We staan bij het vertrekpunt en hebben goed zicht. Jammer dat er alleen een vrouw naast ons staat die haar hele omgeving voorziet van een natuurlijke deodorant die je laat kotsen

Hop door naar Starbucks, een heerlijke frappucino en een wrap. Gezond en verdomde lekker! De iced lemon pound cake zijn ze vergeten te geven aan de balie, wanneer we er naar vragen krijgen we twee stukken

Kayleigh wil graag naar de Tiki Room, Bryce wil naar de vogels. Overigens is dat dezelfde attractie... De parade passeert ons nog een keer en dus moeten we even zwaaien naar alles en iedereen die voorbij komt.

De Tiki Room, het lijkt wel of deze gesloten is. Een geluk: er komt een cast member aan die zegt dat de show over 12 minuten begint. Valt mee aangezien we toch in de schaduw staan. Als de show begint zitten er 2 kleine ondeugden volop mee te zingen. Ze hebben er zin in.

Na de show lopen we naar de Country Bears. Hier is het 8 minuten wachten, in de airco. Helemaal niet erg want vandaag steekt de zon goed en de temperatuur doet er niet voor onder.

Tijdens de show lig ik helemaal in een deuk; de attractie is lachwekkend waarbij sommige beren je aan bepaalde personen doen denken

Na de Country Bears is het bijna tijd voor de parade. Eerst de family day parade waarbij een gezin in het zonnetje wordt gezet. Vervolgens komt de Main Street Marching Band en als afsluiter de parade. Genietend van een pretzel kijken we op ons gemak naar de parade. Achter ons staat een horde gillende pubermeiden. Tjee, wat kunnen die gillen zeg

Als we de parade hebben gezien gaan we op zoek naar onze buggy’s en gevonden! We lopen naar de Flying Carpets of Agrabah. Max 15 minuten wachten.

Na onze vlucht zien we Aladdin en Jasmine. We springen snel in de rij. Kayleigh en Bryce hebben hier geen handtekening en foto van dus die moeten we natuurlijk hebben!

Een klein half uur verder hebben we de foto’s en handtekeningen in bezit. Yes! Klaar om richting het treinstation te gaan en een ritje met de trein te doen.

We stappen in Main Street uit omdat Kayleigh en Bryce moe zijn. Vooral bij Kayleigh daalt het humeur onder zeeniveau... Weinig Magic dus Tijd om de auto op te zoeken en richting condo te rijden.

Nog voordat we bij het Transportation and Ticket Center zijn liggen ze beide te slapen. Mooi, dan kunnen we even genieten van de rust - halleluja - en vanavond uit eten gaan.

Vanavond eten we weer bij Applebee’s. Dichtbij en lekker, goede kwaliteit.

De nieuwe kleding wordt vanavond al gewassen en we doen rustig aan.

Morgen staat shoppen op het programma, als het humeur van bepaalde mensen hier het toelaat...

Omdat we morgen gaan shoppen hebben we een actie opgezet: “Help Robin en Nance het shoppen door”. Een vrijblijvende bijdrage kan worden overgemaakt naar bankrekening...

C-ya!